امروز در استوری‌های اینستاگرامی برخی عزیزانم متن‌ها و عکس‌های مختلفی می‌دیدم با عنوان تبریک روز مرد. عنوان به‌شدت غریب بود و غریبانه. البته نه از این حیث که تاکنون اسم چنین روزی به گوش و چشمم نخورده بود؛ نه از بابت این‌که تاکنون روز زن و دختر را به دوستان و مادرم تبریک می‌گفتم و تبریکی نبود که برای این‌چنین روزی به من بگویند. این عنوان آن‌قدری غریب بود که حس کنم کورمدافعین حقوق ن و نه مدافعین واقعی این حقوق رحمی بر دل مردها عنایت نموده‌اند و کمی این موج را پررنگ نموده‌اند تا کمی بر تفکر رادیکالی خود ماله‌کشی کنند. عزیزان مدافع و جنگ‌جو، دست‌تان درد نکند، صدایتان را شنیدیم. اما اگر این متن را دیدید و بعد از تمامی ناسزاهایی که احتمالا در دل یا بیرون دل، روانهِ نویسنده این مطلب کردید، برای دقایقی از شعله آتش سوزان خود بکاهید و به این فکر کنید که با این مردسالاریِ بی‌رحمانه، سال‌هاست مردها نباید گریه کنند، مردها نباید غم‌های خود را به خانه ببرند و در خود و قدم‌زدن‌های خود بشکنند، سال‌هاست باید با هر دارایی و نداری از تکه تکه وجود خود مایه بگذارند تا جهیزیه دختران خود را تمام و کمال تحویل دهند تا شرمنده زن و بچه خود نشوند. سال‌هاست هزینه بیرون رفتن‌های دوران دوستی، نامزدی، عقد، ازدواج، پس از ازدواج و احتمالا کفن و دفن برای مردها بدیهی‌ست. این اواخر هم انگار از حق پدر شدن محرومند، بهرحال احتمالا به‌حق نیست تحمل این فشار از سوی همسران؛ و عواقب بعد از بارداری، انجام این عمل را هیچ‌جوره به صلاح خانواده نمی‌داند.
نه عزیزان دلم، نه. ما سال‌هاست دیگر وقتی برای ابراز احساسات خود و حتی احساس نیاز برای چنین روزی نداریم. عوضش تا دلتان بخواهد کار می‌کنیم و جان می‌کنیم تا این خرده زحمات جبرانی باشد برای ضعف‌های قانونی حقوق خانم‌ها و همسران عزیزمان. از طرف قانون این مملکت، شرمنده‌ایم و امیدواریم وقت و استوری‌های گران‌بهاتان بیشتر از تلف شدن برای روز مرد، برای بازپس‌گیری حقوق به‌حقتان از چنگال ما مردهای خشن، شکم‌گنده، پشمالو و خزانه‌دار، صرف شود.
+هرچه که جمع بستم را صرفا از قول خود نویسنده بخوانید.
+خوش به حال زوج‌هایی که بدون توجه به این حجم از خشونت و یارکشی‌های این فضای مسموم، در یک زندگی برابر به هم عشق دارند و دنیایمان را زیبا می‌کنند با ترویج برابری بین‌شان.
درباره این سایت